miðvikudagur, nóvember 20, 2002

Þunglyndi
En ég nenni ekki að ræða það. Það sem ég nenni aftur á móti að ræða er ÞETTA og hvernig í ósköpunum land sem gert hefur meiri skaða nokkuð annað land getur haldið því fram að einn maður ógni heiminum. Hér er um að ræða valdsjúkan einstakling, hugsanlega geðklofa og í versta falli geðveikur. En hann vill halda völdum ekki deyja, það hefur allavega ekki reynt á það ennþá. En "Okkur stendur ógn af hryðjuverkastarfsemi sem þrífst í mislukkuðum ríkjum. Hún er til staðar í borgum okkar" að segja þetta er algerlega ótrúlegt af manni sem stjórnar einu mesta hernaðarveldi sögunnar. Það er alveg eins og menn séu að setja saman ræður í einhverjum scrable leik. Þegar maðurinn er svo spurður að einhverju eða þarf yfir höfuð að blaðra þá kemur þetta líka meiriháttar krapp út úr honum. En lítum á björtuhliðarnar. Ef að maður sem er svona (ég segi ekki heimskur) málhaltur, svona gersamlega laus við allar tengingar frá heila (að því gefnu að það sé heili í honum en ekki einhver tölvukubbur, því stundum hljómar hann eins og Stephen Hawkins) í útlimi og tjáningar tól hins venjulega mans (munn, andlitshreyfingar, handafettur og almenn líkamsbeiting). Það eru til óteljandi svona síður. Flestar eru þær á ensku, gerðar af bandaríkjamönnum. Það er ótrúlegt að land sem heldur uppi líðræðis talinu, skuli ekki hafa forseta sem ekki fékk meirihlutafylgi í forsetakosningunum. Kosningar sem voru nóta bene ólöglegar vegna þess að það náðist ekki 50 % kjörsókn. Sem sagt innan við 25% bandaríkjamanna (sem eru á kjörskrá) kusu hann. Það er endalaust hægt að bulla um þetta land og ég held ég geri það þegar ég er búinn að læra þjóðhagfræði ögn betur.